We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

π​ά​ρ​ι​ο​ς​: mnemoniazol

by Κασετίνα

/
  • Streaming + Download

    Purchasable with gift card

     

1.
[Θα σε θυμάμαι ίσκιος σου θα `μαι αγαπημένος και αδελφός θα σε θυμάμαι κι όταν κοιμάμαι στα όνειρά μου θα `σαι το φως θα σε θυμάμαι]
2.
Ποτέ δε σε ξεχνώ ποτέ μου κι ας χωρίσαμε στην σκέψη μου γυρίζουνε οι ώρες μας που ζήσαμε Ποτέ δε σε ξεχνώ ποτέ μου δε σ’ αρνήθηκα στον πόνο και στο γέλιο μου εσένανε θυμήθηκα Με πάει το βήμα μου στο πουθενά αλλά σε συλλογίζομαι στο ορκίζομαι και ζητώ να σε δω και πικρά τραγουδώ, τραγουδώ
3.
Σε ξέχασα σαν κάποιο δρόμο που στους δρόμους έχασα | σαν κάποιο τρένο που ‘φυγε σφυρίζοντας | στον παγωμένο ορίζοντα
4.
Ακόμα σε θυμάμαι κι ούτε που κοιμάμαι κι ούτε που μιλώ. Οι ώρες που κυλάνε όλες με ρωτάνε πόσο σ’ αγαπώ. Γνώρισα πολλές, μα τι τα θες; Είσ’ εσύ το φως μεσ’ στις σκιές. Ακόμα σε θυμάμαι, πού’ φυγες λυπάμαι και μελαγχολώ. Ας ήταν θεέ μου πάλι στ’ άδειο προσκεφάλι να σ’ ονειρευτώ. Γνώρισα πολλές, μα είσαι η μόνη αυτή που θ’ αγαπώ όσο θα ζω.
5.
Πώς να σε ξεχάσω δεν είναι δυνατό όπου κι αν περάσω εσένα συναντώ Στα τραγούδια είσ’ ο στίχος στη βροχή η μελαγχολία στις καμπάνες είσ’ ο ήχος κι ψυχή μες στα βιβλία Σ’ όλα υπάρχεις και πλανιέσαι δεν ξεχνιέσαι, δεν ξεχνιέσαι.
6.
Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς όταν φύγω πια κι όταν αισθανθείς παγωνιά και τέλος Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς Τότε θα `ν’ αργά, τότε θα `ν’ αργά, τότε θα `ν’ αργά Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς Μόνη σου θα κλαις, κλείσανε θα λες της ζωής οι στράτες Θα με θυμηθείς, όταν πια θα δεις πόσο σ’ αγαπώ, θα με θυμηθείς, θα με θυμηθείς Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς όταν θα χαθώ θα με νοσταλγείς και θα με γυρεύεις Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς Τότε θα `ν’ αργά, τότε θα `ν’ αργά, τότε θα `ν’ αργά Θα με θυμηθείς, να το θυμηθείς Μόνη σου θα κλαις, κλείσανε θα λες της ζωής οι στράτες Θα με θυμηθείς, όταν πια θα δεις πόσο σ’ αγαπώ, θα με θυμηθείς, θα με θυμηθείς
7.
Να το θυμάσαι, όπου και νά `σαι πως η καρδιά πονά μα δεν ξεχνά κι όλα τα λάθη κι όλα τα πάθη μ’ αγάπη πάντα θα στα συγχωρά Έλα σε μένα, σε μένα έλα ο κόσμος τρέλα και μεις στο πουθενά. Εγώ για σένα και συ για μένα έλα σε μένα αγάπη μου ξανά. Να το θυμάσαι, όπου και νά `σαι πως η καρδιά πονά μα δεν ξεχνά. Να το θυμάσαι, όπου και νά `σαι ό, τι γεννιέται αιώνια δεν κρατά όλα περνάνε και τα ξεχνάμε μόνο η καρδιά πάντα σ’ αγαπά Έλα σε μένα, σε μένα έλα ο κόσμος τρέλα και μεις στο πουθενά. Εγώ για σένα και συ για μένα έλα σε μένα αγάπη μου ξανά. Να το θυμάσαι, όπου και νά `σαι πως η καρδιά πονά μα δεν ξεχνά.
8.
Να λοιπόν που η τύχη μου γελά κι εμένα μια φορά, νά’ σαι καλά, νά’ σαι καλά. Είσ’ εσύ για μένα όλη η γη και τέλος μου κι αρχή μέσ’ στη ζωή, μέσ’ στη ζωή. Περασμένα ξεχασμένα όλα τα παλιά, τώρ’ αρχίζει η ζωή μου με σένα, με σένα. Περασμένα ξεχασμένα, πάρε μ’ αγκαλιά, όλ’ αρχίζουν και τελειώνουν με σένα, με σένα. Να λοιπόν κι εμένα με πονά στον κόσμο μια καρδιά, νά’ σαι καλά, νά’ σαι καλά. Είσ’ εσύ η μοίρα μου η καλή, της τύχης το φιλί μέσ’ στη ζωή, μέσ’ στη ζωή. Περασμένα ξεχασμένα…
9.
Άραγε ποιο να ’ναι τ’ όνομά σου, άραγε πού σ’ έχω ξαναδεί; Κάτι μου θυμίζει η ματιά σου, όμως τι, όμως τι; Άραγε τραγούδησα μαζί σου, άραγε με πίκρανες κι εσύ; Κάτι μου θυμίζει η φωνή σου, όμως τι, όμως τι; Μα δε θυμάμαι τίποτα πια, μα δε θυμάμαι τίποτα πια, αν είσαι μια μπόρα που φέρνει η ώρα ή κάποια αγάπη μου παλιά. Άραγε ξενύχτησα μαζί σου, άραγε μας βρήκε η αυγή; Κάτι μου θυμίζει η μορφή σου, όμως τι, όμως τι; Μα δε θυμάμαι τίποτα πια, μα δε θυμάμαι τίποτα πια, αν είσαι μια μπόρα που φέρνει η ώρα ή κάποια αγάπη μου παλιά. Μα δε θυμάμαι τίποτα πια, μα δε θυμάμαι τίποτα πια, αν είσαι μια μπόρα που φέρνει η ώρα ή κάποια αγάπη μου παλιά.
10.
Θυμάμαι Όταν κλείναμε την πόρτα Τα χαμηλωμένα φώτα Και τα λόγια που μου έλεγες Θυμάμαι Στην αγάπη μου την τόση Μια φορά σε είχα μαλώσει Δε μιλούσες και μου έκλαιγες Θυμάμαι Μου ειχες πει ότι κι αν γίνει Η αγάπη μας θα μείνει Σαν τον ήλιο που γυρνά Στον ουρανό Όμως να που φεύγεις τώρα Και την πόρτα μας ανοίγεις Για τον χωρισμό
11.
Ξεχνάμε άνθρωποι είμαστε ξεχνάμε σπάνια πίσω μας κοιτάμε τα πάντα ο χρόνος ξεπερνά Ξεχνάμε ο,τι μας πόνεσε ξεχνάμε κι απ’το μηδέν ξαναρχινάμε για να πονέσουμε ξανά Θυμάμαι που ορκιστήκαμε θυμάμαι πως θ’αγαπιόμαστε θυμάμαι κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά ξεχνάμε άνθρωποι είμαστε ξεχνάμε σπάνια πίσω μας κοιτάμε τα πάντα ο χρόνος ξεπερνά Ξεχνάμε άνθρωποι είμαστε ξεχνάμε και τη σελίδα μας γυρνάμε απ’το βιβλίο της ζωής Ξεχνάμε αχ πόσο εύκολα ξεχνάμε και τα φτερά ξανακολλάμε για να πετάξουμε θαρρείς Θυμάμαι που ορκιστήκαμε θυμάμαι πως θ’αγαπιόμαστε θυμάμαι κι άλλα πολλά κι άλλα πολλά ξεχνάμε άνθρωποι είμαστε ξεχνάμε σπάνια πίσω μας κοιτάμε τα πάντα ο χρόνος ξεπερνά
12.
Οι αναμνήσεις με κυνηγούν, δάκρυ το δάκρυ με πάνε πίσω. Δεν είναι γράμματα για να τα σκίσω, δεν είναι πόνοι να γιατρευτούν. Οι αναμνήσεις με κυνηγούν, βήμα το βήμα μ’ έχουν προφτάσει. Κι εγώ που έλεγα "έχω ξεχάσει", είναι μπροστά μου και με πονούν.
13.
Θυμήσου κάποτε πόσο αγαπιόμαστε, θυμήσου, πίκρες, χαρές πως μοιραζόμαστε, θυμήσου, έκλαιγες κι έκλαιγα μαζί σου, τώρα ποιος κλαίει όταν κλαις; σε ποιον τον πόνο σου θα λες;
14.
Θέλω να ξεχάσω άνθρωπος είμαι κουράστηκα και με το παραπάνω για σένα νοιάστηκα Θέλω να ξεχάσω θέλω να φύγω από σένανε άλλη ζωή να φτιάξω μόνο για μένανε Μα είσαι βάσανο γλυκό το πιο γλυκό μες τη ζωή mou κι εκεί που λέω δεν μπορώ φοβάμαι και πίσω ξαναγυρνώ...
15.
Το φως θα σβήσω θα γείρω στο κρεβάτι δε θα κλείσω μάτι θα σε θυμηθώ. Το φως θα σβήσω κι απόψε από γινάτι δε θα πάρω χάπι δε θα κοιμηθώ. Θα σε θυμηθώ όπως θέλω εγώ με τα μάτια κλαμένα, με τα μάτια κλαμένα μόνο για μένα. Θα σε θυμηθώ σαν τρελό φορτηγό με τα φρένα σπασμένα, με τα φρένα σπασμένα να πέφτεις σε μένα. Το φως θα σβήσω και στου μυαλού το χάρτη σαν τον υπνοβάτη θα σ’ ακολουθώ. Το φως θα σβήσω και σ’ ένα πλοίο αντάρτη γλάρο σε κατάρτι θα σε θυμηθώ.
16.
__________ 03:37

about

H Κασετίνα αποχαιρετά τον κόσμο με ένα album αναστοχασμού πάνω στα δομικά χαρακτηριστικά της μνήμης. Η Κασετίνα ξεκίνησε σαν μια απόπειρα ανακατασκευής διάφορων μουσικών αναμνήσεων. Ήχοι από το παρελθόν περασμένοι από φίλτρα του παρόντος, ανακατασκευές ραδιοφωνικών αναμνήσεων, τηλεοπτικών απόηχων, απομαγνητισμένων κασετών.

Η σχέση της Κασετίνας με την νοσταλγία ήταν πάντα αμφίθυμη, μερικές φορές πιο συγχωριτική, άλλες απολύτως εχθρική, πάντα επιφυλακτική και κυρίως πρόθυμη να αναμετρηθεί με τις σκοτεινές πλευρές των νοσταλγικών μηχανισμών. Τι είναι αυτό που χάθηκε, τι είναι αυτό που παρέμεινε ίδιο, τι είναι αυτό που άλλαξε αλλά προσποιείται ότι έμεινε το ίδιο.

Αυτή τη φορά η Κασετίνα μιλάει για το φαινόμενο της μνήμης καθεαυτής. Ως μέσο, χρησιμοποιείται η δι-α-χρονική καριέρα του Γιάννη Πάριου, του τραγουδιστή που αψηφώντας κάθε συμβατική ανάγνωση του χωροχρόνου επαναλαμβάνει ναρκισσιστικά την ίδια φράση, στον ίδιο τόνο με τον ίδιο πόνο. Το ερωτικό αντικείμενο είναι πάντα παρόν ως ανάμνηση, καλή ή κακή, ξεθωριασμένη ή διακαής, πάντα μια μελαγχολική εικόνα μέσα στο μυαλό του υποκειμένου, ποτέ με σάρκα και οστά, ποτέ με τον δικό του λόγο, είναι μόνο μια αναμασημένη νοητική εικόνα. Δεν ξέρουμε τι θα μας έλεγε αν είχε φωνή, αν βίωσε των έρωτα όπως ο Πάριος, δε ξέρουμε αν υπήρξε καν. Θεωρούμε ότι αυτή η διαδικασία αποκαλύπτει τους τρόπους κατασκευής της ελληνικότητας και της ελληνικής ιστορίας. Η μνήμη πάντα παρούσα πάντα μπροστά στα μάτια μας, πάντα μελαγχολικά οργανωμένη γύρω από μια απουσία (της χαμένης γης, του χαμένου μεγαλείου) αλλά πάντα ζοφερά νεκρή, συχνά εξ’ολοκλήρου κατασκευασμένη για να χωράει τους ναρκισσιστικούς νταλκάδες ενός ‘λαού’.

Επιστρέφοντας στο αρχικό ερώτημα του τι προσπαθεί να κάνει η Κασετίνα με την μνήμη, την μνήμη ως διαδικασία και ως βιωμένη κατάσταση, έχουμε καταλήξει ότι μάλλον αυτό που έχει το μεγάλυτερο ενδιάφερον δεν είναι να αποκαλύπτεις όσα κομμάτια του παζλ έχουν ξεθωριάσει, δεν είναι το να καταφέρνεις να θυμηθείς όσα φαίνεται να έχουν για πάντα χαθεί αλλά να αποδέχεσαι την απώλειά τους. να καταλαβαίνεις την σημασία και την αξία του να μπορείς να ξεχνάς, να αποδέχεσαι αφού έχεις πολεμήσει με κάθε μέσο την λήθη και την απώθηση, την ανακούφιση του να μπορείς να ξεχνάς.

credits

released November 1, 2015

όργανα / φωνές: ΚΑΣΕΤΙΝΑ // εκτος από φωνη στο 15: αποστόλης // κόνσεπτ / έρευνα: daniel w.

license

tags

If you like πάριος: mnemoniazol, you may also like: