Όλοι αγαπάνε μια κουρασμένη κυρία Όλοι αγαπάνε μια μεθυσμένη κυρία Όλοι, όλες αγαπάνε μια κουρασμένη κυρία Όλες, όλα αγαπάνε μια μεθυσμένη κυρία

Σε περιμένω να ρθεις και πάλι μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη Να δεις ανάληψη, να διώξεις τα χιόνια να τραγουδούν στα δέντρα πάλι τα αηδόνια Ο ουρανός θα ναι γαλάζιος και πάλι απ'το βοριά ως το πιο νότιο ακρογιάλι και στη ψυχή μας θα υπάρχει γαλήνη γιατί η καρδιά αγάπη μέσα της κλείνει Σε περιμένω να ρθεις και πάλι μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη μαζί να φτιάξουμε λαμπρή ιστορία ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία Εμείς το μίσος, την κακία ξεχνάμε για το συμφέρον όλων πάντα κοιτάμε για μας τα χρώματα δεν έχουν αξία γι αυτο πιστεύουμε πατρίδα, θρησκεία Σε περιμένω να ρθεις και πάλι μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη μαζί να γράψουμε λαμπρή ιστορία ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, Σε περιμένω να ρθεις και πάλι Να μου γαμήσεις το μυαλό με κουτάλι Να δούμε shopping star να κάνουμε τρέλες Να μαγειρέψουμε ογκραντέν ομπρέλες Να τραγουδάνε τα ζαμπόν στους τοίχους Και θα φοβάσαι τους μονόχρωμους ήχους Οι μπετονιέρες θα φοράνε ζαρτιέρες Και θα σου τρώω το μυαλό με τις μέρες

Το εντερό μου αιμορραγεί Δε θα την κλείσω την πληγή Θα συνεχίσω να τον παίρνω και να γέρνω Τα ούλα μου αιμορραγούν Θα αφήσω τα δόντια μου να πέσουν Θα συνεχίσω να γαμάω, δε θα μασάω Η μύτη μου αιμορραγεί Θα σπάσουνε οι φλέβες του κρανίου μια μια Όσο και αν μυρίζουν τα σκατά, εγώ δε θα μυρίζω πια Το αίμα μου ξεπλένει τις πληγές σας Μπορείτε να το πιείτε να λουστείτε προσεχτικά σε κάθε κύτταρο σας να αλοιφτείτε Είναι ιαματικό Το αίμα μου είναι δικό σας

στίχοι από κείμενα της Έμιλυ Βουκελάτου (1993 - 2016) (πρωτότυπα στα αγγλικα, μτφ filtig) ιδου η φανταχτερή πολυτέλεια! αντικαθιστα ανοιχτες πληγές της οικείας μας γης μια εκδρομη με αυστηρους κανονισμούς οχι θαλάσσια ή αεροπορικά σωματα σε ταξίδι. μεσω μιας γραφειοκρατίας - χρυσά παλιά μονοπάτια σφραγίδες, πολύ μικρά - για να διαβαστούν- χωρίς - χειρουργους -οφθαλμών να τρυπάνε -κρυες -γραμμες -γύρω - από τα μάτια επιπλέουμε πάνω απο μηχανές σφράγισης και καταδυόμαστε σε παχύρρευστο μελάνι έχασα τον εαυτό μου μέσα στην αδράνεια της ματαιωμένης κάλυψης σημαδια αναγνωρίζονται σαν εξωγήινες καύλες στους κερατοειδείς μου αδιακοποι καταγραφεις αδιακοποι καταγραφεις αδιακοποι καταγραφεις αδιακοποι καταγραφεις Ω, μα μιλάει! παίρνει χρόνια για να προγραμματίσεις το επερχομενο ταξίδι για να δείς τον εαυτό σου όπως είναι και να νιωσεις τα όργανα να πέφτουν από τον σάκο στη σκισμένη τρύπα

γέλασε μηχανικά από τα δώρα τα αρχικά που του 'φεραν εδώ είναι ευλογημένο και γραμμένο τ’ όνομα σε βιβλίο ιερό βλέπει σύμβολα στα χέρια και όνειρα στα μάτια και στο δέρμα μου βλέπει ράμματα στην πλάτη μου και αναμνήσεις μες στα σπλάχνα μου Είμαι σε μια τρέλα ανασαίνω και πονάω για την τύχη μου είμαι σε παρέλαση που κάνουνε οι τοίχοι και οι φρίκες μου γύρω απο τη μέση μου γυρίζουν οι ανάσες και οι σκέψεις μου γύρω απ’ το φωτιστικό μαζεύονται τα μέλη και οι εκκρίσεις μου   με το πλαστικό μωρό μπορώ μόνο να ξαναβρώ τη σκέψη μου με το πλαστικό μωρό μπορώ μόνο να βρω την ησυχία μου με το πλαστικό μωρό περνώ τις μέρες μες στην απορία μου είναι όμορφο καλό και ξέρεις τις ανάγκες και τους φόβους μου είναι όμορφο γλυκό και δίνει στην ανάσα μου σωστό ρυθμό είναι όμορφο πολύ και όλοι το αγαπούν σαν παιδί κι αυτό ένα πλαστικό μωρό που έκλεψε για πάντα τη φωνή μου ένα πλαστικό μωρό που ξέρει ν’ αγαπάει όσο κανείς ποτέ ένα πλαστικό μωρό που βλέπει μες στα μάτια μου το τέλος ένα πλαστικό μωρό που γέννησε στην πόρτα μας ο σκύλος ενα στίγμα ιερό κυλάει μες στις φλέβες του σαν χάδι και ένα μαύρο φυλακτό στο στήθος του που λάμπει σαν διαμάντι και ένα μαύρο ουρλιαχτό που κλέβει την παράσταση στο σήμα και με κάθε βρυχηθμό που ξέρει πως θα φέρνει καταιγίδα με το πλαστικό μωρό μπορώ μόνο να ξαναβρώ τη σκέψη μου με το πλαστικό μωρό μπορώ μόνο να βρω την ησυχία μου με το πλαστικό μωρό περνώ τις μέρες μες στην απορία μου είναι όμορφο καλό και ξέρεις τις ανάγκες και τους φόβους μου είναι όμορφο γλυκό και δίνει στην ανάσα μου σωστό ρυθμό είναι όμορφο πολύ και όλοι το αγαπούν σαν παιδί κι αυτό

Βερο - Βερονίκ, Βερονίκ σ’ αγαπάω Βερονίκ Βερονίκ, Βερονικούλι, είσαι όμορφο κορ’τσούλι Βερονίκ, Βερονίκ, είσαι έξυπνη Βερονίκ Είσαι σέξυ Βερονικάκι, είσαι σέξυ Βερονίκ, Βερονίκ είσαι Βερονικάτα η Βερονίκ Βερονικη σ’ αγαπάω, Βερονίκη σ’ αγαπάμε, Βερονίκ Βερονίκ, Βερονικ, θα το γλύψω Βερονίκ το γλυκό το δακρυούλι αν κυλήσει απ΄το μικρό σου το ματούλι, χα! Πάμε Βερονίκ, να τους σκοτώσουμε όλους τους κακούς με σκατουλάκια Πάμε Βερονίκ, τους στρέητ να γιατρέψουμε με τσιμπουκάκια Δώσε Βερονίκα, Βερονικάκια να φαν όλα τα γατάκια Πρέπει Βερονίκ την πατριαρχία να τελειώσεις σα σαλάτα Βερονίκ, Βερονικούλα να ντύνεσαι καλά να τρως καλα κι απ το στόμα κι απ το κωλαράκι σου να τρως κι απ το στόμα Και να πίνεις το πολύ νερο.

Η ζωή είναι σαν φαγητό Το τρως και μετά ξεχνάς τι έχεις φάει Αν κι εγώ ξεχνάω τη ζωή  πιο πολύ απ το φαΐ  Το Γενάρη πέθανα  Από την πολλή δουλειά  Το Φλεβάρη βαρετά (Τι λες;) Ήταν πολύ έντονα (α ναι!) Στη σκέψη μου πάντα ο ζακ  Περφορμανς με το μυαλό μου κιμά  Τσακωμοί για παράθυρα  Είμαστε όλα-όλα σκατά  Το Μάρτη κάπως καλϋτερα Παρέα με πόδια κι αυγά Τον Απρίλη Τέλεια (χα νομίζεις) Το πιο χοτ άτομο του 19  Το Μαη είσαι ακόμη χάι Στη Βενετία ζωή τζετ σκάι Τον Ιούνη πιάνεις πάτο  Με κατσαρίδες εκεί κάτω Ιούλιο σηκώνεσαι πάνω (προκνη to the rescue) Είσαι μόνο μόνο μόνο Αλλά η δουλειά σε κρατάει σε ρυθμό  Η ζέστη σε κρατάει σταθερό  Ο ανεμιστήρας φυσάει το γοφό  Μέχρι και τον Αύγουστο που- Άλλος για Χίο τράβηξε λέει Μα εσύ για Μυτιλήνη  Λέσβο λένε το νησί Αίμα και δάκρυα χύνει Τους σκορπιούς δε φοβάσαι Με κατσαρίδες κοιμάσαι (ΟΧΙ) Πράγματα που 'χεις ξεχάσει  Είσαι στο γκάζι και δε σε νοιάζει   Πρόκνη λέει θα παντρευτεί Μπασκετμπολίστα κι ας λένε μη Της λέω πάμε με τα παιδιά Να ανταλλάζουμε καμιά φορά (Σεπτέμβρης) Στο σταρτ πια έχεις περάσει Ξέρνα ξυνίλα πριν να πετάξεις  Κάθε μέρα καλές πράξεις (κάλεξ) Κοίτα μην τις ξεχάσεις- μην τις ξεχάσεις (κάκεξ) Τελείωσε το κωλόχαρτο  Τελειώνει κι ο χρόνος εδώ Προβλέψεις για το μέλλον  Εδώ και τώρα είσαι φέλοου Οκτώβρη στη Γκότα Και σούπες με κότα  Ποδήλατα φώτα  Cultural Manager... Δε χωράει αυτό σώπα! Νοέμβρης πάλι δουλειά  Στο πιτς να είσαι τέλεια Να πάρεις τα πολλά λεφτά Δεκέμβρη αρχιζει Σαζμαν  Κι άμα βρεις κουηρς στη Ρόδο Θα πεις αμήν! Δε με θέλουν με eye roll  Δε με θέλουν σεξι τσολ Δε με θέλουν αυστηρόλ Δε με θέλουν αισθηματόλ Έχω όλο το ζουμόλ Είμαι σύντομα γριόλ Θα το πιο όλο εγώ  Στο μικρό μου μπιμπερό -λ  2019αααργκ Επιβιώσαμε κι εφέτο...

Σε ενοχλει πουμαι πουσταρα; Ξεφτιλισμενη αδερφαρα; Παλιοματσιλα, βαρβατιλα! Σεξισταρε μες τη σαπιλα! Που θες να καλιαρντεψεις, που τα παιδια σου θα παντρεψεις! Ετεροκανονικουλα! Κακομοιρη νοικοκυρουλα! Ειμαι η Καγγελα, και σας γλειφω τη μασελα Σας κολλαω σαλμονελλα, και με θελετε με τρελλα! Που θα μου πεις ποσο θα φαω, και τα κιλα μου να μετραω! Ειμαι χοντρελα και μαρεσει! Εσενανε ποιος θα σε χεσει; Που θα μου πεις τι θα φορεσω, χεστηκα κι αμα δε σαρεσω! Κοιτα τα χαλια σου κατινα! Κλειδωσου μεσα στην κουζινα! Ειμαι η Καγγελα...... Που θελεις η Μακεδονια να ειναι μονο Ελληνικη! Παλιοφασιστα τσοκαρια! Βρε αστοδιαολο μωρη! Που μας σκοτωνεις καθε μερα, ενω κοιλιεσαι μεστη λερα! Τα κουηρια ηρθανε να μεινουν! Τα κουηρια πηρανε αερα! Ειμαστε Καγγελα! Και σας φτυνουμε με τρελλα! Με τακουνια και καουκες, θα σας βγαλουμε μπιελα! Ειμαστε Καγγελα!

Σχολή Καλών Ανωτάτων Τεχνών Σχολή Καλών Ανωτάτων Τεχνών Ο καθηγητής μου και αρτιστ και νταής μου Με ήθος και με λογική νεοελληνική Ο καθηγητής μου λεβέντης και νταής μου Μόντερνιστ φιλόσοφος της μίνιμαλ ψυχής μου Σχολή Καλών Ανωτάτων Τεχνών Σχολή Καλών Ανωτάτων Τεχνών Αθήνας! Ο καθηγητής μου προτροπή εκπαίδευσής μου Βαθύς μοντερνισμός, λάδι, πινέλο, σεξισμός Ο καθηγητής μου προτροπή της πρακτικής μου Στα μάτια τον κοιτάω, Τσαρούχη προσκυνάω Σχολή Καλών Ανωτάτων Τεχνών Σχολή Καλών Ανωτάτων Τεχνών Αθήνας! Πάμε παιδιά, πάμε παιδιά Πάμε παιδιά, πάμε παιδιά 1,2,3 ΑΣΚΤ 1,2,3 ΑΣΚΤ 1,2,3 ΑΣΚΤ 1,2,3 ΑΣΚΤ ΒΡε ΑΣΚΤ απο δω! ΑΣΚΤ απο δω! Αθήνας! Το δάσκαλο ακούμε και όλη μέρα γλύφουμε Πετρώματα και μάρμαρα αρχαιοελληνικά Το δάσκαλο ακούμε γιατί ειναι άντρας πρώτος γυναίκες και πουστράκια κρατάει μακρυα! ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΕΣ “Οι αναφορές σας μου φέρνουν αηδία ο Μπέκετ φτιάχνει κόλυβα στου Νίτσε την κηδεία! το τοπικό σας το φολκλορ μυθολογία φρέσκια, του Jung το πανανθρώπινο μη και σε πουν γυναίκα!” Σχολή Καλών Ανωτάτων Τεχνών Σχολή Καλών Ανωτάτων Τεχνών Αθήνας!

Εγώ είμαι άντρας κι αυτός είναι ζακι αδερφή κωλόπαιδο (Ζακ!) Εγώ είμαι άντρας μα αυτός είναι ζώο ανώμαλος κίναιδος (Ζακ!) Είμαι άντρας ρε συ αφού το ξέρεις καλά δε μπορω τη βρωμιά είμαι άντρας γι’ αυτο η παναγιά μ’ αγαπά κι η σημαία ψηλά Ζακ!

Ελαστικό ζαχαρωτό προπαγάνδας στη διχάλα της γλώσσας ο ιδρωμένος τηλεπαρουσιαστής κραυγάζει για αίμα με τις κακάσχημες ζάρες του προσώπου του να αχνοφαίνονται κάτω απ’το λιωμένο μέικ-απ στο στούντιο γύρω του, οι καλεσμένοι κοιτούν με δέος και επαυξάνουν ταπεινά κραυγάζει για αίμα, τους τρέφει το αίμα διάλειμμα για διαφημίσεις! απότομη η λήξη της παράστασης κοιτάει με αγωνία στο κινητό μήπως ήρθαν συγχαρητήρια απ’το κόμμα σκουπίζει βιαστικά τον ιδρώτα και κορδώνεται στον καθρέφτη άλλη μια πετυχημένη μέρα στη δουλειά άλλη μια πετυχημένη μέρα στη χώρα των ηλιθίων στην alt-right ανήκει η χρυσή αυγή της νέας εποχής μην καπνίζετε, να γκαστρώνεστε, έσσετε άριστοι Δεύτερο κανάλι κι ο παρουσιαστής διαβάζει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων η κάμερα δείχνει το χέρι του, φοράει ένα πανάκριβο ρολόι Ο πρωθυπουργός μας είναι άριστος, ο πρωθυπουργός μας είναι έξυπνος Ο πρωθυπουργός μας είναι γκόμενος, ο πρωθυπουργός μας είναι γυμνασμένος σταματάει για να μας δείξει ένα σκίτσο που του έκανε εντύπωση ο σκιτσογράφος μισεί τις μειονότητες, θέλει να βγάλουν το σκασμό οι μειονότητες κι ο τηλεπαρουσιαστής χαμογελώντας μονολογεί για το μέλλον απαστράπτουσα σαν το λευκό των δοντιών του η Αθήνα, θα χορεύουμε τσάμικο με φουστανέλες γύρω απ’τα μάρμαρα του Παρθενώνα και θα υψώνουμε σημαίες περήφανες γύρω απ’τα καμμένα δάση και τις ιδιωτικές παραλίες ανάπτυξη, ανάπτυξη, ιεροδιδάσκαλοι, εθνικό φρόνημα και λογοκριμένα βιβλία μην καπνίζετε, μη γκαστρώνεστε κατά λάθος, έσσετε άριστοι Τρίτο κανάλι κι ένας τύπος ουρλίαζει κατά του ασύλου στα πανεπιστήμια τον ενοχλούν τα γκραφίτι, οι αφίσες, οι πάγκοι, τι χρειάζεται πια τόση ελευθερία ζουμ σε μια τηλεπερσόνα: τον κοιτάει με θαυμασμό, κι ο σκηνοθέτης κάνει κατ στα βιβλία του φωνάζει πως πρέπει να ξανανοίξουν τα ξερονήσια στην Ευρώπη αλλιώς κινδυνεύουν να αλλοιωθούν τα αγνά επιχειρηματικά της κριτήρια σκέφτομαι πως η γριά κείται για άλλη μια φορά ετοιμοθάνατη και ψάχνει κάπου να βυθίσει τα σαπισμένα δόντια της grexit, brexit, frexit, τράπεζες, φτώχεια, πόλεμοι, μίσος και καταστολή της αριστοκρατίας το αίμα παραμένει γαλανό της υποκρισίας το αίμα παραμένει γαλανόλευκο μην καπνίζετε, να γκαστρώνεστε, έσσετε άριστοι Ελαστικό ζαχαρωτό προπαγάνδας στη διχάλα της γλώσσας όμως η γλώσσα είναι φιδιού και πέφτει κάτω γεμίζει σκόνη απ’τα Εξάρχεια, τη Γλαδστωνος, το Σάρλοτσβιλ το ξαναβάζω στο μπόλ και περιμένω να το φάτε να σας πνίξει μέχρι τότε μην καπνίζετε, μη γκαστρώνεστε κατά λάθος, έσσετε άριστοι

Έβαλες φτερά Έβαλες λαμέ Σ’έπιασε η άνοιξη Κι οι καρδιές ζελέ Κάνεις το χαζό Κι είναι εντάξει μα Τα βερυκοκιά δε θα τα βάλεις πια παραλίγο πάλι να ‘ναι κάτι ασήκωτο από χνούδι σάρκα απαλό σα βερύκοκο λες και δε σ’έφτασε ποτέ κανένα βέλος λες και δεν ήξερες ποτέ το τέλος κάνεις πως δε θες να θυμάσαι πια στην αυλή σου φύτεψες μια μελιτζανιά θέλεις να μιλάς για κοκκινιστά όμως ονειρεύεσαι στα βερυκοκιά παραλίγο πάλι να ‘ναι κάτι ασήκωτο από χνούδι σάρκα απαλό σα βερύκοκο λες και δε σ’έφτασε ποτέ κανένα βέλος λες και δεν ήξερες ποτέ το τέλος όλα τα σχεδόν πάντα θα γυρνούν όλα τα περίπου θα ρθουν να σου πουν τι θα πει σιωπή τι θα πει σκιά τα βερυκοκιά δε θα τα βάλεις πια

Μου εχει γαμησει το νευρικο μου συστημα αυτη αναπνοη Αυτη η αναπνοη που ανεβοκατεβαινει μερα νυχτα απο το στομα στην κοιλια μου Πανω κατω πανω κατω πανω κατω πανω κατω πανω κατω πανω κατω Γλιστράει απο τα πλευρα μου στο συκωτι και μου ανεβαινει μεχρι την μυτη και γυρναει απο καθε ρουθουνι σε κλειτοριδα ανδρικη ξυρισμενη Αριθμομηχανη ολες οι τριχες που φυτρωνουν  στα πνευμονια μου καθημερινα ολες αυτες τις ενδειξεις θανατου ολες αυτες τις σιγουρες αποληξεις του νευρικου μας συστηματος Η κωλοτρυπιδα του ανθρωπινου δυναμικου HR καμηλιερης πορτιερης ιαβερης Ακρως οικονομικο πλανο σχεδιο σχεδον αλυσοπριονο το σπιτι μας το σπιτι μας  ειναι μια σειρα απο κοκκινα στιγμιαια ανοιγοκλεισιματα ενος πορτατιφ Η δυναμικη μας η δυναμη μας εμεις ενυσχυεται απο δροσερα ποιηματα και αγγελικες προσωπογραφιες του πατριαρχικου κορμου μας Η χαρα μου Η χαρα μου εχει σταθει πολλες φορες εμποδιο στο να ειμαι ευτυχισμενος
Ολο το παλιο καλο κακο  σχεδιο σχεδον που ειχα ετοιμασει κατατροπωθηκε απο τα θελω μου και την σωστη μου επιλογη Να πετύχω να ανασανω να ειμαι στα ορια του αναπνεω Θελω Θελω Θελω Θελω θελω θελω Θελω Και να γραφω πιο γρηγορα για να σκεφτομαι λιγοτερο απο οσο προλαβαινω και παθαινω κκαι δεν με βοηθαει αυτη η σκεψη γιατι απο παντα δεν με βοηθουσε να σκεφτομαι για μου θυμιζε οτι ειμαι ανθρωπος οποτε προτιμω να μην σκεφτομαι και απλα αναπνεω και κλαιω ετσι καταληγω   και γαμιεμαι ---- Νίκος Γεωργίου, στίχοι και φωνή Κωστής Δρυγιανάκης, ηχητική σύνθεση, συνθεσάιζερ, υπολογιστές Στάθης Θεοχαράκης, πιάνο Χρήστος Καλτής, μπάσο Αλέξης Καραβέργος, κιθάρες Φάνης Παναγιωτόπουλος, σαξόφωνο Κώστας Παντόπουλος, παιδικό ρεμπάμπ Συναρμολογήθηκε τον Αύγουστο του 2019

A.C.A.B A.C.A.B.B A.C.A.B A.C.A.B.B B.B. I don’t like your role I don’t like your power I like your uniform I don’t understand what you don’t understand but ofcourse you are a cop and first of all a man A man what does it mean to be a man I don’t like your style I hate you I hope you die I like your uniform Wait a minute boy this gun is not a toy This dick in your pants just put it in my butt buuuuut I will infect you hard A.C.A.B A.C.A.B.B A.C.A.B A.C.A.B.B B.B.

Σε πίνω το πρωί και με ξυπνας ζουμι Σε πινω το πρωι και με ξυπνας ζουμακι Σε πίνω το πρωί και με ξυπνας ζουμι Σε πίνω το πρωί και με ξυπνας Μαγικο Ζουμάκι Μαγικό Ζουμάκι Κανεις δεν με κραταει σαν εσενα ζουμι Κανεις δε με κραταει σαν εσενα ζουμακι Κανεις δεν με κραταει σαν εσενα ζουμι Κανεις δεν με κραταει σαν εσενα Μαγικο Ζουμάκι Μαγικό Ζουμάκι Σε πινω και το βραδυ στα κρυφα ζουμι Σε πινω και το βραδυ στα κρυφα ζουμακι Σε πινω και το βραδυ στα κρυφα ζουμι Σε πινω και το βραδυ στα κρυφα Μαγικο Ζουμάκι Μαγικό Ζουμάκι Και γδερνω και δαγκωνω και σκοτωνω ζουμι Και γδερνω και δαγκωνω και σκοτωνω ζουμακι Και γδερνω και δαγκωνω και σκοτωνω ζουμι Και γδερνω και δαγκωνω και σκοτωνω Μαγικο Ζουμάκι Μαγικό Ζουμάκι Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω με τα νυχια μου την μαυρη τη γη Και σκαβω να σε βρω και να σε πιω ζουμι Και σκαβω να σε βρω και να σε πιω ζουμακι Και σκαβω να σε βρω και να σε πιω

~ my foolish heart went out to play ~ είναι actually ένας στίχος από Bad Boys Blue - "I Totally Miss You" που είχαμε δουλέψει κάπου μέσα στο 2017 για το kyrioukaridi. Από τότε που σκοτώθηκε η Ζακι δε γίνεται να πω το στίχο χωρίς να μου έρθει στο μυαλό εκείνη η μέρα. Γεωργία υπόλοιποι στίχοι/ rest of the lyrics: ΝΑΙ, ευτυχώς που και που κάποιοι μπορεί, άλλωστε, μπορούμε να αφηνόμεθτε, να αφηνόμεθα ελεύθεροι, κάποιοι πιο συχνά κάποιοι πιο σπάνια , ευχαριστώ, με λένε Γεωργία Καρύδη. So let's do this. What - what's on your mind today? Today. Today. Today. Today. My chair is broken. I know you 've seen a chair like that before, 'cus it's an office chair, (inaudible) Oh little white boat, you will never never rest. (translation) YES, fortunately, here and there, somebodies might, whereas, we're able to lests , to let go, some more often some less often, thank you, I'm called Yorgia Karidi. Άρα πάμε. Τι - Τι έχεις στο μυαλό σου σήμερα; Σήμερα. Σήμερα. Σήμερα. Σήμερα. Η καρέκλα μου είναι σπασμένη. Ξέρω πως έχετε δει πάλι τέτοια καρέκλα, γιατί είναι καρέκλα γραφείου, (δεν ακούγεται) Ω μικρή λευκή βάρκα, δεν θα ξεκουραστείς ποτέ. Thanks Sissi Rada for boat lyric and piano loop.

Σε περιμένω να ρθεις και πάλι μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη να ρθεις σαν άνοιξη να διώξεις τα χιόνια να τραγουδήσουνε στα δέντρα πάλι τα αηδόνια Ο ουρανός θα ναι γαλάζιος και πάλι απο το βοριά ως το πιο νότιο ακρογιάλι και στη ψυχή μας θα υπάρχει γαλήνη γιατί η καρδιά αγάπη μέσα της κλείνει Σε περιμένω να ρθεις και πάλι μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη μαζί να γράψουμε λαμπρή ιστορία ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία Εμείς το μίσος, την κακία ξεχνάμε για το συμφέρον όλων κοιτάμε για μας τα χρώματα δεν έχουν αξία γιατί πιστεύουμε πατρίδα, θρησκεία Σε περιμένω να ρθεις και πάλι μαζί να φτιάξουμε μια Ελλάδα μεγάλη μαζί να γράψουμε λαμπρή ιστορία ζήτω η Ελλάδα, ζήτω η θρησκεία, ζήτω η Νέα Δημοκρατία

αγαπητά μου φυτά μαζευτήκαμε απόψε εδώ αγαπητά μου φυτά θέλω να σας δώσω λέξεις μικρά δώρα για να χωρέσετε τα σώματα σας ακούω , πείτε μου από πού έρχεστε και πού πάτε ακούω προσεκτικά τις αναπνοές σας και ψάχνω να βρω από πού έρχεστε και πού πηγαίνετε οι μοναχικές στιγμές που πεθαίνετε ξανά και ξανά μέχρι που ο καπνός σας μυρίζει θυμωμένο θειάφι αποσαφηνίζουμε τα νοήματα, την ανθρώπινη ιστορία τα μεγάλα βήματα πάντα μπροστά πάντα περήφανα με σπασμένα στήθη, με αποξηραμένους καρπούς Πάρτε τις λέξεις σας και Φωνάξτε Ο βράχος, Το πρόκολο, ο καροτοκιμμάς, Ο κόσμος πάρτε τις λέξεις μέσα απ’ τα δόντια μου με ξύλα και σπαθιά, σπάστε τα σαγόνια κομματιάστε την φωνή μου βγάλτε τα καλώδια να ξεραθούν στο φως του ήλιου, να ξεραθούμε αγκαλιά (και μετά ξαναγεμίστε το στομάχι μου, τα αυτιά μου τα παπούτσια μου που βαραίνουν απ’ τα αίματα τα σπίτια μας από πάνω ως κάτω, τα πατώματα σημειώσεις) μέσα στο… λεξικο….. Οι λέξεις, κρατήστε τις λέξεις, γατζωθείτε απ’ τη σάρκα, τσακίστε το σημάδι σας στις σελίδες το διαβατήριο λεξικό ασπρομαυρο Α5 τσακίστε τις λέξεις στις γωνίες, στις πλατείες μέσα στο κρύο μην μ’ αφήνετε να σας καθοδηγώ, μη! το σώμα μου Ιησούς και τσιγαρόζουμο το σώμα μου γεμάτο λέξεις γεμάτο λαχανικά, όγκους, παραπήγματα φρουτοχυμοί, ανημποριά, και λέξεις λέξεις ατελείωτοι δρόμοι πίσω απ’ τον κόσμο πίσω αγαπητά φυτά βρείτε το κουράγιο να μην είστε λέξεις να είστε κάτι άλλο που αλλάζει το χρώμα του αέρα να αλλαζει τις ερωτησεις να πέφτουμε ξανά και ξανά σε δρόμους απ’ την αρχή του κόσμου μέχρι σήμερα απ’ τη γέννησή μου και ως το τέλος του πληκτρολογίου γιατί με κοιτάτε πεινασμένα γιατί δεν αρκείστε στα όσα νόστιμα προσφέραμε στον πλούσιο μπουφέ μας γιατί δεν καθίσατε αναπαυτικά στα τέρατα, με χαζές φωνές επιλεκτική στίξη το δέρμα περασμένο με μόλυβδο βουλιάζουμε υποθαλασσια υποθαλασσια καταστροφη αλευρωμενη προσεκτικα και χωρις καποια φορα να ξεφευγει και καμιά φορά…

Τα μικρά παιδιά που κρατούνε στο χέρι τους, σαν το μύλο το χάρτινο, τις ελπίδες μας. Τα μικρά παιδιά, τα μικρά παιδιά, που μπερδεύουν τα λόγια τους, που μιλούν με νοήματα, στα παιχνίδια τους. Μες σε κήπους και χώματα, με λουλούδια η λάσπη, έναν κόσμο ζουν τα μικρά, τον πιο όμορφο. Τα μικρά παιδιά που κρατούνε στο χέρι, τους σαν το μύλο το χάρτινο, τις ελπίδες μας. Ένα φύλλο ή μια μέλισσα, ένα τόπι μια βέργα, γίνονται αυτοκίνητα χαρά κόσμου ζωή. Τα μικρά παιδιά, τα μικρά παιδιά, που κρατούνε στο χέρι τους, σαν το μύλο το χάρτινο, τις ελπίδες μας. Δυό κουτιά σπίρτα γίνηκαν, ο σταθμός και τα τρένα, που μπορούνε να φτάσουνε, ως την άκρη της γης. Τα μικρά παιδιά, τα μικρά παιδιά, που κρατούνε στο χέρι τους, σαν το μύλο το χάρτινο, τις ελπίδες μας.