ΤΑ ΧΑΧΑ-ΤΡΙΖΑΤ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ

I.

το παιδί στο σκαμνί, η γιαγιά στον πάγκο
το παιδί στο σκαμνί, η γιαγιά στον πάγκο

το παιδί στο σκαμνί: Χάχα-τριζατύ Χαχα-Τριζατώ, τώρα να μου μιλήσεις για όταν κλείνω τα μάτια.

η γιαγιά στον πάγκο: Χάχα-τριζατύ Χάχα-Τριζατώ, τώρα να σου μιλήσω για όταν κλείνεις τα μάτια:

όταν κλείνεις τα μάτια γίνεσαι μικρός και τοσοδούλης, σαν κόκκινο νυχτεριδάκι, και τόσο αλαφρύς που δεκαπέντε γιατροί σε κρατάν για να μη φύγεις. Άλλος κρατάει απ' το φτερό, άλλος από το πόδι, κι άλλος από την μικρή σου κόκκινη κοιλίτσα. Σαν χορτάσετε παιχνίδι τους χαρίζεις ένα κόκκινο νυχτεριδίσιο ουρλιαχτό και οι γιατροί φεύγουν ικανοποιημένοι τσουγκρίζοντας χαρούμενα τα στηθοσκόπιά τους. Μετά, μετά δεν ξέρω, αλλά ξέρω για πολύ πιο μετά, πολύ πιο μετά ανοίγεις τα μάτια.

II.

το παιδί στο σκαμνί, η γιαγιά στον πάγκο.
το παιδί στο σκαμνί, η γιαγιά στον πάγκο.

το παιδί στο σκαμνί: χάχατριζατή-χάχατριζατώ, τώρα να μου μιλήσεις για όταν πεθαίνω.

η γιαγιά στον πάγκο: χάχατριζατή-χάχατριζατώ, τώρα να σου μιλήσω για όταν πεθαίνεις:

όταν πεθαίνεις η σούπα σου αχνίζει και γυαλίζει το κουτάλι σου σαν να μην συμβαίνει τίποτα. Τα μαλλάκια σου γυαλίζουν κι αυτά ακόμα και τα ματάκια σου είναι σφαλισμένα. Ένα πουλάκι γαλάζιο μπαίνει απ' το παράθυρο και σου ψιθυρίζει στ' αυτί στιχάκια διάφορα- άραγε τα ακούς; Να δεις πώς πήγαινε τούτο κει...
όταν πεθαίνεις η γιαγιάκα κλαίει, μα λιγουλάκι μόνο, ανακατεύει τη σούπα και σε περιμένει μαζί με τη σούπα, το κουτάλι, και τα μαλλάκια σου που γυαλίζουν.

III.

το παιδί στο σκαμνί, η γιαγιά
το παιδί στο , η γιαγιά στον πάγκο.

το παιδί στο σκαμνί: χάχαΤριζατή-χάχαΤριζατώ, τώρα να μου πεις για όταν αγαπάω

η γιαγιά στον πάγκο: χάχαΤριζατή-χάχαΤριζατώ, τώρα να σου πω για όταν αγαπάς:

όταν αγαπάς είναι σαν να πεθαίνεις και να κλείνεις τα μάτια, είσαι νυχτεριδάκι κόκκινο μα τα μαλλάκια σου γυαλίζουνε ακόμα, οι γιατροί κάνουν μεγάλο σαματά χτυπώντας χάμω ρυθμικά τα πόδια τους, τουκ-ΤΟΥΚ τουκ-ΤΟΥΚ τουκ-ΤΟΥΚ τουκ-ΤΟΥΚ, αλλά δεν κάνουν καμμιά προσπάθεια να σε σταματήσουν καθώς εσύ πετάς απ' το παράθυρο μαζί με το γαλάζιο πουλάκι. Μετά, μετά δεν ξέρω, ξέρω όμως πολύ μετά: πολύ μετα γυρνάς στη γιαγιά, κάθε φορά λιγουλάκι πιο μεγάλος.

IV.

το παιδί στο σκαμνί, η γιαγιά στον πάγκο.
το παιδί στο σκαμνί, η γιαγιά στον πάγκο.

το παιδί στο σκαμνί: χάχα-τριζατή χάχα τριζατώ, τώρα να μου πεις-
η γιαγιά στον πάγκο: χάχα-τριζατή χάχα τριζατίποτα.Τώρα φάει τη σούπα σου, φάει παιδάκι, αν δεν τη φας ξέρεις καλά πως το κουτάλι πάλι θα πάει να σου βγάλει τα μάτια.

το παιδί στο σκαμνί: χάχατριζατή-
η γιαγιά στον πάγκο: χάχατριζατίποτα.Αύριο πάλι.

Το παιδί στο σκαμνί αρχίζει να τρώει τη σούπα του, και κοιτάει γλυκά τη γιαγιά.
Η γιαγιά στον πάγκο χαμογελάει, φέρνει το δάχτυλο στα χείλη, και δείχνει προς την πόρτα